| شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد | تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد | |
| عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت | به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد؟ | |
| ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت | که محب صادق آنست که پاک‌باز باشد | |
| به کرشمه‌ی عنایت نگهی به سوی ما کن | که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد | |
| سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم | به کدام دوست گویم که محل راز باشد؟ | |
| چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی؟ | تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد | |
| نه چنین حساب کردم چو تو دوست می‌گرفتم | که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد | |
| دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی | که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد | |
| قدمی که برگرفتی به وفا و عهد یاران | اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد |
کلمات کلیدی:
